یادداشت‌های احمد کریمی

این روزها که پیام تبریک برخی از سیاسیون، در به فرجام رسیدن برجام، تیتر یک اخبار و رسانه ها شده است، و با خوشبینی تمام اگر همه آنچه مرقوم شده و گفته شده و تمام آنچه قولش را داده اند به اتمام رسیده و ختم به خیر شده باشد، باز هم ذلت شکستی خفت بار را بر خود تحمیل می بینم...

جبهه ای که در همه سالهای بعد از انقلاب با شعارها، فریادها، جانفشانی ها، مظلومیت ها و خون های بر زمین ریخته اش، بر آرمان های اسلامی اش پابرجا مانده است و یکی از حقوقی که برای خود در همه زمینه ها بر آن پا برجا مانده، حقوق علمی و تکنولوژی بومی خود بوده است، امروز "علم مقدس" را با "نان وآب دورافتاده از دست غربی ها" مبادله کرده است ...

یعنی حاصل تلاش همه دانشمندان و شهیدانمان را با افتخار، با خارج کردن از مدار، دادن به کشوری دیگر و با بتن از بین بردیم و به جای آن، نه تحریم ها را، بلکه به غربی های همیشه دشمن اعتماد کردیم ...

خفت و بیچارگی وقتی تکمیل می شود که آمریکا و توله هایش، فردا یا هفته دیگر زیر همه چیز بزنند، و آن وقت مشخص خواهد شد که افراطی، بی سواد و ... و ... چه کسی است ...