یادداشت‌های احمد کریمی

آنچه کشور را نجات میدهد، تکیه به نیروى داخلى و نگاه به درون است؛ هم در زمینه‌ى اقتصاد، هم در زمینه‌ى مسائل گوناگون اجتماعى و سیاسى، هم در زمینه‌ى مسائل فرهنگى...(سخنان امام خامنه ای در دیدار همافران - 19 بهمن ماه 92)

ابوسفیان دستش را دراز کرد و گفت: ای علی، بیا با تو بیعت کنم، برای گرفتن حق تو، مدینه را از سواره و پیاده پر خواهم کرد...

حضرت اما دستش را پس زد، امیرالمومنین(ع) نیک می دانست برای اصلاح جامعه نباید محتاج دشمن اسلام شد، هر چند در ظاهر خود را دلسوز و پیگیر معرفی کند...

امروزه دشمن ما در حالی، با دوستانی که روش "خطا و آزمون" را بر روش "تجربه" مقدم داشته اند؛ بر سر میز مذاکره، لبخند دیپلماتیک می زند(+)، که، خودش هم می داند، هر امتیازی ایران اسلامی از او بگیرد، یک گام به سقوط و مرگ خویش نزدیک شده است؛ چه، فهم این مطلب، سختی زیادی ندارد...

در اصل هر امتیازی ایران بگیرد، به این معنی تلقی می شود که، ای اهل عالم و ای همه انسان های زجر کشیده به اسارت و دربند بودن، و ای همه استعمار و استحمار شده‌ها، در مقابل ابرقدرت مدعی جهان ایستادگی کنید و چند دهه تحمل کنید، به زانو در خواهد آمد و شروع به دادن امتیاز می کند، آن وقت دنیا برایتان گلستان می شود، زیرا استقلال خویش را یافته اید، و اقتصاد دیگران را نیز به دست آورده اید...

اما، زهی خیال باطل... این امام زاده ایست که مریض شفا نمی دهد!!!

با این دشمن از در سازش وارد شدن، برای حل مشکلات داخلی، مانند این است که بخواهیم، آمریکا در نابودی خودش به ما کمک کند،‌ دقیقاً همین تعبیر را می توان به کار برد. و آمریکا که، برای داشتن دنیا و گرفتن دنیای دیگران، و برای لذت های دنیا، قیام به تبعیت از شیطان کرده است، محال است در مقابل مخالفی که همه ماهیتش تقابل با این نوع جریان است، ذره ای کوتاه بیاید...

بروید تجربه کنید، این کار قبلا تجربه شده است و نتیجه آن از پیش مشخص است(+)...

شاید بعد از این همه جبهه گیری‌های درست و به جای سال های پیش در مقابل غرب شیطانی، برخی به این نتیجه رسیده اند که قبلاً تند روی می‌شده است(+) و برخی هیجان زده و افسار گسیخته در قبال این دشمن مظلوم!!! عمل می کرده اند، آمریکا اینقدر ها هم نمی تواند بد باشد...

خدا را چه دیدید...

شاید این دوره چهار ساله بهترین زمان تجربه مجدد اشتباهی بزرگ است، که انتهای آن خیر بزرگیست برای مردم ایران اسلامی، برای فهمیدن این موضوع مهم، که این دشمن در مقابل ما هر امتیازی بگیرد، فقط به نشان دادن سرابی به ما بسنده می کند. و فرصت مناسبی که در انتهای این چهار سال، با بسته شدن دهان تا بناگوش باز مانده منافقین داخلی پیش خواهد آمد، برای اینکه تقابل را به نهایت خود برسانیم و در دوره های بعد در اوج عزت و شرف و بزرگی، دشمنی قدرتمند تر از همیشه برای غرب شیطانی باشیم...

و بدانیم مقاومت همیشه رمز پیروزی است(+)، این تقابل و دشمنی، مانند دو خط موازی هیچ گاه به هم نمی رسد، تا اینکه یکی کوتاه بیاید...

از جبهه مقابل مطمئناً ذره ای عقب گرد از شیطان صفتی خود نخواهیم دید، زیرا شیطان قسم خورده است که همیشه با جریان حق مقابله کند(1)، و غرب همان شیطان به جسمیت رسیده است در دولتی به اسم آمریکا و پشت پرده قدرتمندی به اسم اسرائیل...

از جبهه این طرف، خداوند همیشه قومی که او را دوست دارند و خدا دوستشان دارد را، در زمین، نقطه شاخص دشمنی با این شیطان به جسمیت رسیده خواهد کرد(2)، و این قوم، امروز همین ایران اسلامی خودمان است که وعده آن را قرن ها پیش داده بودند...(+)

برای جهاد در جبهه خدایی، که به حق، خودش نگهدار آن است، دست به سوی جبهه دشمن دراز نخواهیم کرد...

و چه جمله زیباییست از امام روح الله:

«ما مى‏‌گوییم تا شرک و کفر هست، مبارزه هست. و تا مبارزه هست، ما هستیم. ما بر سر شهر و مملکت با کسى دعوا نداریم. ما تصمیم داریم پرچم «لا اله الّا اللَّه» را بر قلل رفیع کرامت و بزرگوارى به اهتزاز درآوریم.»