یادداشت‌های احمد کریمی

زنی یا دختری روسری سفیدش را از سر برداشته و بر چوبی خشک، بر سر سکویی، بالا گرفته است و کسی آن پایین، چند متری دورتر، تصویر می گیرد از این بچه بازی مضحک و آن را برای مبدع چهارشنبه های سفید، ارسال می کند، تا بشود چاشنی ادامه دادن بچه بازی های زنی آمریکا نشین، که همه بغض و کینه و نفرت خود از حجاب اسلامی را در فضای مجازی اینگونه نشان می دهد...

حقارت آمیز است، حقیر است و این کلمات، عین آن چیزی است که رهبر انقلاب فرمود؛ شاید بتوانم عامیانه اش را در تمامِ قامتِ یک تعریف خوب، اینگونه بیان کنم؛ خاله زنک بازی سلیطه نیویورکی...

حقیر بودن این جریان را مطمئنا مسیحک علی نژاد نباید بفهمد، یا نمی تواند بفهمد، و یا آنقدر بزرگ نشده است که بفهمد، اما این دست بازی های مضحک را، نه تنها او، که آمدنیوز و چند کانال در فضای مجازی نیز درک نمی کنند، چه، وقتی تعداد دنبال کنندگان صفحه مجازی‌ات از واقعیت های موجود، کورت می کند، می شود همین مضحکه‌ی وصله وصله، که عاقلان حقیر می خوانندش...

اینکه یک نفر در میان جمعیت چندصد هزار نفری منطقه خود یا چند میلیونی، روسری سفیدش را ذلیلانه بر چوب کند و اینگونه بخواهد با مدل نافرمانی مدنی جلوی نظام یکپارچه ای که امروز دولت آقا بالاسر مسیحک علی نژاد را نه تنها در همان نیویورک که در همه دنیا تهدید قاطع و جدی می کند، حقیر است...

کشوری که برای رسیدن به اینجا و ماندنش بعد 40 سال، صدها هزار شهید داده است، مطمئناً با کار حقیر و مضحک مسیحک علی نژاد دچار چالش که هیچ، حتی احساسش هم نمی کند، چه برسد به اینکه بخواهد اصلی ترین موضوعات زندگی اجتماعی‌ش که مورد سفارش خدا در قرآن است و مورد سفارش همه این چند صد هزار شهید، را نادیده بگیرد...

اما آنها که در این کشور سودای دم‌جنباندن مسیحک علی نژاد آنها را خام کرده، هم بدانند که انقلاب اسلامی برای ماندن هزینه های زیادی داده و خواهد داد، هزینه هایی ارزشمند که یکی از نمونه های اخیر آن، شهید محسن حججی بود، شهیدی که به قول همسرش سر داد تا روسری نرود؛ برای دفع فساد از انقلاب، هزینه می دهیم، اما انقلاب را نمی دهیم، دختر خیابان انقلاب روسری‌ش بر چوب رفت، اگر خودش هم در تابوت چوبی بر سر دست برود، این انقلاب با همه احکامش به فضل خدا ماندگار است...!