یادداشت‌های احمد کریمی

هنرپیشه نقش اول مرد در حال تماشای صحنه ای از فیلم «عیسی مسیح» است؛ مردم زن زناکاری را برای سنگسار می برند. مسیح می گوید کسی سنگ بزند که گنهکار نیست... همه سنگ بر زمین می اندازند؛ ... همه گنهکارند !
فیلم «دختر شیطان» در همین ابتدا تقریبا حرف خود را خوب می زند؛ همه گنهکارند؛ در جریان فیلم هم با دیدن نماینده مومن ترین و خوب ترین آدم هایی که به دختر شیطان معرفی می شوند تا با سجده بر آن فرد، خداوند توبه اش را بپذیرد، این را به خوبی می فهمیم. شیطان، شخصاً در روح کشیش مسیحی حلول کرده و حال عبادتی دروغین به او داده و مولوی یا آخوند داعشی که به نوعی نماینده مسلمانان است و حج رفته، نمازخوان و یتیم نواز معرفی می شود، دختر شیطان را با چشم می بیند، به این معنی که او هم شیطان است، اما از جنس انسان ... این در حالی است که یهودیت تنها دینی است که اینجا به نوعی نماینده آن را نمی بینیم!
فیلم سوای از صحنه پر هیجان جنسی آن و شور و حال کاذبی که در بردن زن زیبای هندی به اتاق خواب به مخاطب دست می دهد، رقاصی دسته جمعی تکراری فیلم قبلی کارگردان نیز به خود ضمیمه کرده است. بالیوودیزه کردن سینمای ایران در پی تلاش نیمه موفق بردن سینما به بیراهه «فیلم فارسی» انگار فاز جدیدی است که اگر بی خیال راهبردی بودن آن باشیم، برای کارگردان فیلم، به برندی پر درآمد تبدیل خواهد شد! برندی که قدم اول آن با سلام بلند بالای وی به بمبئی و سینمای هند شروع شده است ...
مبنای فیلم اما بنا به آنچه خود نشان می دهد؛ سجده کردن دختر شیطان است به انسانی بی گناه که در انتها با سجده‌ی وی بر نقش اول مرد این فیلم که توبه کرده است اتفاق می افتد. سجده ای که در اصل باید بر انسان کامل و معصوم زمان انجام گیرد و لازمه پذیرش آن نیز هدایت کردن و بهشتی کردن همه آنهایی است که توسط شیطان (یا مثلا دختر شیطان) به انحراف رفته اند...
مرد توبه کننده در انتها با کتاب دعایی دیده می شود که نشانی از قران یا مفاتیح بودن آن وجود ندارد و مشخص هم نمی شود که توبه، مرد خطاکار (شرابخوار و زناکار با زن شوهر دار و ... ) را به چه دینی در آورده است؟
در بخش دیگری از فیلم، فرخ نژاد روی لپ تاپ، تصاویر رهبران سیاسی و اعتقادی جهان را به دختر شیطان نشان می دهد و دختر شیطان نسبت به انحراف آنها سخن می گوید. پاپ، ترامپ و نتانیاهو از جمله افرادی هستند که دوربین آنها را نشان می دهد. وقتی صحنه عوض می شود و دو بازیگر و لپ تاپی که پشت به صحنه است نمایش داده می شود، دو نفر دیگر نیز مورد قضاوت قرار می گیرند که یکی از آنها با تکه طنز «معجزه هزاره سوم» احمدی نژاد از کار در می آید و ماهیت نفر دیگر نیز اصلا مشخص نمی شود! که این موضوع می تواند از تکه های انداختنی خاص این فیلم باشد!

در کل این فیلم به اعتراف برخی، کپی بسیار ضعیفی از فیلم «وکیل مدافع شیطان» تولید شده در سال 1997 در هالیوود می باشد. تکرار حرف های نقش های هالیوودی در این فیلم به صورت عینی و یا مطابق بر آنها نیز گویای همین مطلب است.
«دختر شیطان» همان طور که نگارنده بعد از فیلم «سلام بمبئی» در متنی به نگارش درآورده است، راهبرد کلان رخنه فرهنگی را خواسته یا ناخواسته دنبال می کند. جالب اینکه در مطلب قبلی در سال 95 این موضوع مطرح شده بود که هدف از استفاده از دختران و زنان خارجی برای دور زدن موضوع حجاب در سینمای ایران است (لینک) که این بار خود کارگردان نیز در گفتگوی تلویزیونی به آن اعتراف کرده است !!! (لینک)

عکس العمل مدیران فرهنگی و متولیان امر در قبال این موضوع چه خواهد بود ؟!