یادداشت‌های احمد کریمی

شب و روز نمی شناسند، این را در تعریف آنهایی می گویند که برای کاری تلاش‌بی‌وقفه می کنند...

این جمله را به وضوح درک کردم، وقتی با بچه های کادر درمان صحبت می کردم و تقریبا اکثرشان نمی دانستند در چه روزی از هفته قرار داریم و چندم فروردین است...

آدم های حسابگرِ فارغ از این ماجرا حتما به این جملات می خندند. اما شنیدن حرف های آن داوطلب جمعیت هلال احمر که ساعت سه و نیم بامداد اولین روز فروردین از سر شیفت نقاهتگاه بیماران کرونایی به خانه می رود و ساعت هفت و نیم، و دقایقی بعد از سال تحویل به شیفت کاری بر می گردد، ما را به عمق این تلاش واقف می کند.

این روزها برخی، جنگ را باور کرده اند و شب و روز نمی شناسند و برای امنیت و سلامت مردم تلاش بی وقفه می کنند، هر چند برخی هنوز کارشان خندیدن به این تراژدی غمبار است و کار خودشان را می کنند، که «بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ»