خدا پوست ما را کند تا بفهمیم !
امروز ترامپ ادعا کرد اگر مجدداً انتخاب شود، در اولین فرصت با ایرانی ها به توافق می رسد. امریکایی ها ادم های باهوشی نیستند، اما حس می کنند ایرانی ها فراموش کار و احساسی هستند و به راحتی هم می توان آنها را گول زد. کمی تا قسمتی هم درست فکر می کنند، مشکل از برخی از خودی هاست البته؛ کما اینکه خداوند متعال در این دوره خطیر کمی میزان و درصد گوشمالی ها را بالاتر برده تا فراموشمان نشود و باز سادگی نکنیم. تا مثل آب خوردن بعد از این گول نخوریم و احساساتی نشویم. عذاب و رنج اقتصادی بی نظیری که متحمل می شویم شاید اثر همین موضوع باشد، که دوباره در لحظه انتخابات، رأی احساسی و مزنه‌ای ندهیم. تا با مشاهده «کلید» درِ باغ سبز، بی هوا و بی فکر، اعتماد نکنیم. خدا پوست ما را کند تا برای انتخابات بعدی بهتر تصمیم بگیریم؛ باور کنیم خدای عزوجل نان مفت به کسی نمی دهد، باید برای رسیدن به آرامش و آسایش اقتصادی، نازکی کار را نخواهیم و صد روزه دنبال تغییر صد و هشتاد درجه ای اقتصاد نباشیم! انتخابات ایران می تواند نقطه عطفی برای ایرانی ها باشد و برای همیشه یک گروه خوشبین به آمریکا را پشت خط سبز و روی نیمکت ذخیره بنشاند. همان‌ها که دهانشان از چهره مبارک «جو بایدن» آب افتاده و او را تنها منجی روابط ایران و آمریکا و سپس گشایش اقتصادی می دانند. باید باز هم از بی عقلی آنها ترسید. رقاصی با دلار و تومان بعد از توافق آبکی را هنوز فراموش نکرده ایم، ولی هستند آنهایی که فراموش کرده اند و همان دلار و تومان ناقابل را برای رقاصی بعدی آماده کرده اند. انتخابات بعدی، چه در آمریکا و چه در ایران می تواند منشأ تغییرات بسیاری در ایران باشد، کما اینکه اگر آن دسته از ساده‌لوحان خوشبین به آمریکا در میان نبودند، این را می نوشتم که انتخابات آمریکا، چه با بایدن و چه با ترامپ، ذره ای به حال ما تفاوت نمی کند و نیستند افرادی که با آمدن بایدن، مثل آمدن پلوسی، رقاصی کنند؛ که «لازمه کار در استقلال فکری به جز استقلال سیاسی نیز هست! و انقلاب فکری در این مسیر لازم‌تر»
