یک نسلِ بی‌فکر و بی‌تعهد نباشیم!
شاید بی فکرترین آدم‌های همه تاریخ برای نسل‌های بعد از خودش، نسلِ ما باشد!
نیم نگاهی اگر به اطراف‌مان و رکوردهای شاهکارمان توی تخریب طبیعت، محیط زیست، منابع آبی، هوایی و خاکی، زیر زمینی و رو زمینی بیندازیم، دستمان می‌آید که چه کرده‌ایم!
خودمان البته داریم بیشتر زجر می‌کشیم! یعنی همین چند روزی که مدام آسمان تهرانِ خالی شده از جمعیت را توی رسانه‌ها نشان می‌دهند، می‌شود فهمید که آدمیزاد چه بر سر خودش آورده!
این فقط مختص تهران هم نیست! ما کویرنشین‌ها هم مصداق‌های روشنی از این خودکشی را به نمایش گذاشته‌ایم. نمونه‌اش به فنا دادن منابع آبی زیرِ زمین است؛ و مورد مصرف‌هاش را می‌توان به راحتی دور و اطراف خودمان ببینیم؛ مثل ایجادِ صنایع پر آب‌خواه توی منطقه کویری تا عملکردِ همین خانم‌های تمیزکار که شلنگ آبِ شستنِ حیاط‌شان از دست‌شان نمی‌افتد، تا آن آقایی که هر روز کـُلِ پرایدِ مدل هشتاد و هشت‌ش را درِ خانه می‌شورد! و ما هنوز در توهم امدنِ آب خلیج‌فارس برای روزهایِ خوب آینده‌ایم! در حالی که توهمِ آمدنِ آب خلیج فارس و نجاتِ از این وضعیتِ کم‌آبی، چیزی‌ست شبیه جستجوی دانشمندانِ هوا فضا برای پیدا کردنِ مکانی در سیارات دیگر برای زیستنِ بعد از زمین!
یک نسل خودخواهِ مدام طلبکار از آدم و عالم و حتی خدا! یعنی عمل‌مان دارد داد می‌زند که «دیگران کاشتند و ما خوردیم؛ نسل بعدی هم هر غلطی می‌خواهد بخورد!»
این روزها اگر گذرمان به هر جایی افتاد، همه تلاش‌‌مان را بکنیم که نه تنها ظرفیت‌های موجود را خراب نکنیم، بلکه به ارتقای آن هم کمک کنیم. این می‌تواند حفظِ داشته‌های منابع طبیعی باشد توی شهرهای شمالی، می‌تواند حفظ داشته‌های میراثی باشد توی شهرهای سنتی و تاریخی و حتی می‌تواند حفظِ شئون اخلاقی و قوانین شرعی و قانونیِ کشور باشد در هر جایی که پا می‌گذاریم!
این یعنی مبارزه با خودخواهی جهت حفظ ارزش‌های اقتصادی، میراثی، طبیعی، اخلاقی و اجتماعی جامعه‌ای که در آن زیست می‌کنیم...
