یادداشت‌های احمد کریمی

دنیای روابط!

یعنی آدمیزاد است و رابطه با انبوهی از هم‌نوعان خودش که تعریف آن می‌شود «زندگی اجتماعی» و فراتر از آن ارتباط با موجودات و طبیعت. و در بالاترین سطح هم ارتباط با خدا.

حالا بزرگترین آسیبی که آدم می‌تواند بخورد هم در همین چارچوب است، یعنی در روابط. برای همین است که پرحجم‌ترین منابع دینی و حتی علمی به این مسئله خاص پرداخته‌اند.

به عنوان مثال در رساله‌ی حقوق امام سجاد علیه‌السلام می‌توانید غوغای دین اسلام در نشان دادن حدود و مرزهای روابط را ببینید و بخوانید. با کلیدواژه «حقوق متقابل.» کمی مطالعه کنید و بتوانید به یک تحلیلی از ماجرا برسید می‌بینید اصلأ انسان است و مسئولیتِ مدیریت روابط...

حالا برگردیم به شبکه‌های اجتماعی، مخصوصاً روبیکا و اینستاگرام! در این نوع برنامه‌های اجتماعی آن چیزی که به بازی گرفته شده، سطحی شده، فاقد ارزش شده، ماست‌مالی شده، دست‌مالی شده و در مجموع «فانتزی شده» روابط اجتماعی است! و در رأس آنها روابط با جنس مخالف و سپس رابطه با والدین!

می‌دانید کجای ماجرا خیلی خطرناک شده؟! آنجا که حسِ پسر و دخترِ نوجوان و جوان ما، نه آن چیزی‌ست که باید باشد، بلکه به شدت فانتزی و غیرواقعی و مضحکه شده...!

و نتیجه؟!
از جزییات آسیب‌هایی که به خانواده‌ها، به والدین، به جوانان و نوجوانان و مخصوصاً دخترهای نوجوان خورده تا حد زیادی اطلاع دارم؛ که البته به لطف ارتباط با مسئولینِ رسیدگی به این آسیب‌ها به من منتقل شده...

انتهایِ این فانتزی شدنِ روابط و سهل‌انگاری در مهمترین ساختارِ زندگی، یعنی به فنا رفتن استعدادها، آرزوها، توانمندی‌ها و حیثیت و... ما آدم‌ها

و چقدر که دختران در این ماجرا ضربه می‌خورند؛ متاسفانه اصلاً قابل باور هم نیست!