یادداشت‌های احمد کریمی

امروز به بچه‌های یازدهم از «سندرومِ مه مغزی» گفتم و تبعاتی که در اثرِ استفاده‌ی بی‌ضابطه‌ی شبکه‌هایِ اجتماعی دامن‌گیر آنها می‌شود.

در مورد اینکه چطوری با سوءمصرفِ محتوایِ رسانه‌ای که هیچ حد و مرز و چارچوبی ندارد، به کارکردِ مغزیِ خود آسیب می‌زنند و در نتیجه حال و روزشان را به مخاطره می‌کشانند...

البته آن قدر برای همین نوجوانِ این سن و سال تجربه شده که نیازی به سند و مدرک و دلایل متنوع هم نیست و بچه‌ها اتفاقاً از بزرگترها این موضوع را بیشتر به نظرم دریافته‌اند.

اما بهانه‌ای شد تا کمی درباره پاول دورف و سبکِ زندگیِ خاصش در تعامل با فضای مجازی بنویسم. او مالک تلگرام است؛ یعنی یکی از یک‌هایِ شبکه‌های اجتماعی؛ ولی جایی خواندم که گوشی همراه ندارد! آنی هم که دارد را توی شرکت خودش جا می‌گذارد و فقط برای بررسی و کنترلِ به‌روزرسانی‌های تلگرام استفاده می‌کند.

این آقا یازده دوازده ساعت در شبانه‌روز می‌خوابد. روزش را هیچ وقت با موبایل شروع نمی‌کند و اعتقاد دارد خودش باید مسیر زندگی‌اش را مدیریت و تعیین کند، نه شرکت‌ها، سازمان‌ها، شبکه‌ها، کانال‌ها و ... و ...!

می‌بینید؟!
این آدم در رسانه یک متخصص تمام عیار است! و حالی‌اش شده که محصولاتِ دنیایِ مجازی، مثل تلگرام و اینستاگرام، می‌تواند چه آسیب‌هایی به زندگی و روح و روانش بزند...

پی‌نوشت:
به بچه‌ها هم گفتم؛ دوری از شبکه‌های اجتماعی باعثِ عقب‌افتادگی، کم‌سوادی و کم‌عمقی نمی‌شود. اتفاقاً باعث کم شدنِ توهمِ دانایی و باعث تمرکز بیشتر می‌شود.