یادداشت‌های احمد کریمی

در روزهایی که جام جهانی فوتبال، جهانی رو به خودش مشغول کرده و چشم دنیایی به صحنه‌های زیبای پخش شده از رسانه‌های گزارش کننده این واقعه نسبتاً بزرگ!!! خیره شده، انگار حواشی این رویداد بزرگ برای ما زیاد هم خوشایند و زیبنده نیست !!!

سوای پرداختن به سفیران به اصطلاح فرهنگی!!! روانه شده‌ی همراه با تیم ملی، که قرار بوده است به کار مضحک روحیه دادن به مردان متعهد به حفظ آبروی فوتبال کشورمان بپردازند، و به جای این کار سترگ و عظیم، مشغول عشق و حال خودشان شدند؛ با پول‌هایی که باد اعتبار فوتبال از صندوق بیت المال به زیر دست و پایشان ریخته است ...(بخیل نیستیم البته، الهی شلوارک بشه به تنشون !!!)

 و سوای پرداختن به پول‌هایی که خرج دوستان فوتبالی شده و می‌شود، تا "نمی" پس دهند و هیهات از ذره‌ای امید، به پس دادن این "نم" ...

موضوعی که کمتر به آن پرداخته شده است و اهمیت زیادی نیز دارد، بحث پاداش‌هایی است که بعد از هر مساوی و یا برد نصیب این ملی پوشان می‌شود ...

مبالغ ناچیز "چند هزار دلاری" که وعده آن را دوستان مسئول – با چهره‌ای بشاش و شاد – قبل از بازی‌ها به این دوستان می‌دهند، سوای توجیه به ظاهر منطقی "اگر بردند یا مساوی کردند، نوش جانشان !!!" حاشیه‌ای زشت و نازیبا از یکی دیگر از ابعاد فوتبال کاملاً غیر حرفه‌ای ماست !!!

انگار سیاست ورزشی کشور، وظیفه‌اش این است که ناز بازیکنش را آنگونه بخرد، که هر پیچی به توپ می‌دهد، باید جیبش را مالامال دلار کنند؛ که بارک‌الله، دیگر مثل تو پیدا نمی‌شود !!!

این پول‌هایی که برای پاداش هر برد و مساوی برای بازیکنان در نظر گرفته می‌شود، یکی از مهمترین گزینه‌هایی است که غیرت و تعصب بازیکن ملی‌پوش را نسبت به کشورش، با پول تعویض می‌کند. به این معنی که، تو وظیفه‌ات نیست برای کشورت از جانت مایه بگذاری، بلکه این سرمایه یک کشور است که باید برای تو خرج شود، تا به راحتی و بعد از نتیجه نگرفتن‌های خیلی روتین و معمولی، با سری بالا، بگویی: زمین کج بود، خسته بودیم، مربی مریض بود، توپ کمی سنگین بود، داور، داوری بلد نبود، تیرک دروازه نگذاشت و ... و ....

بازیکن ملی‌پوش، کسی است که چشم میلیون‌ها نفر به او دوخته شده است، نباید در ذهنش اینگونه جا بیفتد، که هر چه سر کیسه خزانه بیت المال، شل‌تر شود، پای او هم روان‌تر می‌شود !!!

بازیکن ملی‌پوش کوچکترین وظیفه‌اش این است، که از همه توانش برای رسیدن به نتیجه مطلوب – که همیشه هم نباید برد باشد – مایه بگذارد، نه اینکه کمی و زیادی پاداشی ناحق، کیفیت بازی‌اش را کم و زیاد کند ...

فوتبال ما اگر مثل همیشه در دنیای فوتبال بین الملل، قرار است رشدی نداشته باشد، که حتماً در آینده هم همین طور است (با خوش‌بینی تمام)، بهتر است کمی اخلاقی‌تر دنبال شود تا حداقل عوارضش جوانان و نوجوانان عاشق این ورزش را دچار انحراف نکند ...

پی نوشت:

انگار گاهی از دهان این آقای زیبا کلام، جمله درست هم بیرون می‌آید، ‌دعا میکند که کاش تیم ملی زودتر در دور اول حذف شود و به کشور برگردد، منظور از این حرفش هر چه باشد، کاری به او نداریم، ولی انگار با روند این پولکی بازی که فوتبالی‌ها بدجور خودشان را در آن گرفتار کرده اند، باید یک آمین بلند به دعای این زیبا کلام، گفت !!!