یادداشت‌های احمد کریمی

این چند روز، حرف و حدیث‌های زیادی روی موضوع توافق لوزان شد و هر گروه با دیدگاه‌های مختلف، تحلیل‌های خود را از این موضوع مهم، انجام داده و رسانه‌ها آن را منتشر کردند...

برخی معتقدند، چیزهایی خوبی که قرار بود اتفاق بیفتد، عملی نخواهد شد (لینک) و برخی هم به این نظریه، مهر تایید زدند (لینک) ...

برخی این توافق را نشانه خوبی دانسته‌اند و از آن دفاع می‌کنند (لینک) و حتی برخی پا را فراتر گذاشته و حرف‌های جالبی درباره توافق زده‌اند (لینک) ...

توافقی که هنوز به جایی نرسیده و نصفه نیمه هست و اجرایی نشده، بحث‌ها و جدل‌های زیادی را باعث شده است، و افراد موثر در این محور، مجبور به جواب‌گویی به سوالاتی شده‌اند (لینک)...

...

بنا به همه آنچه گفته و شنیده شده است،‌ و بنا به اِشرافی که به بازیگران اصلی صحنه‌ی این تئاتر زنده و واقعی یعنی آمریکا و اسراییل دارم، و همین طور نگاه به مردمی که با سادگی و صفا و صمیمیتی که دارند و این قضیه را تمام شده فرض کردند و فردایی آرمانی را انتظار می‌کشند(لینک)، و با چیدمان همه اتفاقاتی که در زمان ما و در جامعه جهانی می‌افتد می‌توانم این مسئله را اینگونه تحلیل کنم:

حکایت رد شدن حضرت عیسی(ع) و شاگردانش از کنار لاشه الاغی مُرده را شنیده‌ایم. عیسی(ع) وقتی شاگردانش با روی در هم کشیده از کنار این لاشه متعفن فراری شدند، ایستاد و فرمود: عجب دندان‌های سفیدی دارد ...

به محور توافق که نگاه می‌کنم و دشمن خود را شاد و راضی می‌بینم، چیزی جز تعفن و بوی گند به مشام نمی‌رسد...

اما دندان سفید و زیبایی که می‌بینم، این است که مردم ایران اسلامی یکی از ارزشمندترین تجربه‌های خود را به دست خواهند آورد و وقتی این موضوع هم با کارشکنی، خدعه و نیرنگ زدن دشمنان قسم خورده ما به پایان رسید و آنچه فکر می‌کردیم و آرزو داشتیم، نشد؛ آن وقت است که می‌فهمیم راه رسیدن به قله پیروزی از گردنه‌ی غرب نیست ...

به قول شهید آوینی، غرب امروز، به سردمداری آمریکا، همان محتضری است که دست و پا زدن بیش‌ از اندازه‌اش نشان می‌دهد به پایان امپراطوری خود نزدیک می‌شود. طبیعتاً این مریض رو به موت، باید هم برای نجات خود در صحنه جهانی، به سمت کشوری چون ایران برود که روزگار رشد خود و افزوده شدن اعتبارش را تجربه می‌کند...

به خواست خدای متعال، مردم ما خواهند فهمید، غرب مثل کوهنورد خسته و نالانی است که برای جلوگیری از سقوط خود به دره‌ی بدبختی، پای ما را محکم در آغوش کشیده و التماس می‌کند تا مبادا رهایش کنیم. این بیچاره، سقوط نکند، کمکی به ما نخواهد کرد ...

بعداً‌ نوشت:

توجه کرده اید؟ هر وقت ایران در قضیه مذاکرات وارد شده است و یا روی خوشی به غرب نشان داده است، حمله به کشورهای اسلامی، مانند افغانستان و عراق و مانند یمن اتفاق افتاده است؟ ایران وقتی ساز مخالف با آمریکا می‌زند، اطرافیان ما هم آرام‌تر هستند، چون تنها موضع‌گیری و برخورد ما موجب می‌شود که غربی‌ها در وحشی‌گری خود کمی دست نگه دارند !

موضع‌گیری و برخوری که متاسفانه امروز صورت نمی‌گیرد !