یادداشت‌های احمد کریمی

ظاهر بینان و بی بصیرتان، همیشه ظاهر اتفاقات را دیده اند و تفکری در عمق حوادث نمی کنند. اینان حتی واقعه عظیم عاشورای 61 هجری را، جنگی چون جنگهای دیگر درک کرده اند و طرف بازنده را حسین بن علی(ع) دانسته اند. و پژواک خیراتی که در قبال این واقعه عظیم در پی آمده است را منکر شده اند ...

اما "کربلای 4" نیز چون کربلای 61 هجری قمری، انگار عمقی فراتر از تاریخ وقوع خود داشته است. کربلای 4 عملیاتی بود که در سال 65 شمسی شروع شد و بالاخره اولین بارقه پیروزی - خون بر شمشیر- آن در سال 94 شمسی درخشیدن گرفت و نتایج بزرگ آن، خود را نشان داد. چه سخت است، فهم این موضوع بسیار مهم، که اهداف عملیات کربلای 4 نه تنها رسیدن به وسعت زمین زیر پای دشمن، بلکه رسیدن به آن چیزیست که کربلای 61 هجری نیز در وسعتی بی نهایت بزرگتر به آن رسیده است، و این را فرشتگان آسمان، بسیار بهتر از آدمیان روی زمین فهمیده اند و دانسته اند که خدای حکیم، گاهی امام معصوم خود را نیز در جدالی ظاهری دچار شکست می کند تا تاریخ را با عَلَم کردن مظلومیتی بی مانند، هدایت کند، و مگر کار "حکیم مطلق" غیر از آن است که در پیروزی عملیات کربلای 4 بعد از 29 سال می بینیم...

این روزها که می توانست همه صفحه های مجازی، و همه فکرها در پی آب و نان و خور و خواب و شهوت باشند، و بشود موجبات دلسردی مردم از انقلاب و اهداف خویش و آنچه دشمنان ما خواسته اند، ولی، با حیرتی عیان، همه چیز بوی عشق و علاقه به آرمان های بالای شهیدان گرفته است.

و تو ببین که دستهای بسته، بعد از 29 سال، چگونه گره های کوری را باز می کنند که همه دنیای کفر بر محکمی آن هر روز تلاشی فزون کرده اند و چگونه "معبرهایی از جنس نور" را در دل میدانهای وسیع "مین های نامردی" باز می کنند و این از نتایج عملیاتی است که بعد از 29 سال به پیروزی رسیده است...

آری...

گاهی فتوحات یک عملیات، بسیار فراتر از گرفتن قطعه ای خاک است. فتوحات یک عملیات ممکن است به تصرف وسعت قلوب همه آدمیان زمین باشد...

 و آنچه می بینیم، همه حقیقت است، و ما، در عملیات کربلای 4 به پیروزی رسیدیم...

پی نوشت:

می خواستم مدتی را از فضای مجازی دور باشم، اما مگر می شود در قبال برخی موضوعات سکوت کرد؟!