یادداشت‌های احمد کریمی

منطقه ما در روزهای خاصی به سر می برد. اتفاقاتی می افتد که هر کدام از آنها نقاطی پر رنگ از خود برای آینده ای که معلوم نیست چگونه خواهد بود، بر جا می گذارند.

ترکیه با محوریت خودخواهی مردی که غرور عثمانی گری او بر مصالح مردم ترکیه سایه اندخته است و از اعمال و رفتارش بوی تعقل به مشام نمی رسد، نقش جدیدی را از طرف دشمنان همیشگی ما در منطقه بر عهده گرفته است و حالا که دستش در همکاری با داعش و دیگر گروه های تروریستی بسیار عیان تر شده، هر روزش جنون آمیزتر از روز قبل اوست، که نمونه آن گلاویز شدن با ابرقدرتی به نام روسیه است...

در کنار جنون زدگی ترکیه به رهبری اردوغان، حماقت عربستان نیز نمود زیادی کرده است. عربستان با حمله به یمن و کشتار مردم این کشور، فتح باب جدیدی در تغییر معادلات در منطقه داشت و در باتلاقی افتاد که حتی اربابان غربی آنها نیز از این همه حماقتشان انگشت به دهان ماندند. عربستان، حماقتش را با فاجعه منا بسیار پر رنگتر و در ادامه با شهادت "شیخ نمر" تکمیل کرد.

به نظر نگارنده، جنون مردی به نام اردوغان، با کمک به حماقت افراد احمق و کوته فکری چون آل سعود، می تواند انگیزه عمل کثیفی چون قتل شیخ نمر باشد.

عربستان به خاطر آبرویی که هنوز با توهم آن روزگار می گذراند، و به خاطر امنیت داخلی خودش، و همین طور تبعات سنگین تعرض به جان شیخ نمر، هرگز نمی توانست به تنهایی و با اتکا به تصمیمی داخلی به این نتیجه برسد. مسلماً مشورت فردی دیوانه مانند اردوغان -که هنوز یکی دو روز از سفرش به عربستان نگذشته- می توانست برای رسیدن به این نتیجه بسیار موثر باشد و پیوند حماقت و جنون مگر چیزی جز این می تواند باشد؟

شهادت شیخ نمر، می تواند شروع جریان جدیدی در تقابل ما با اسلام آمریکایی باشد و این جنگ تازه به مراحل و نقاط عطف خود نزدیک می شود. امید که از شهدای راه اعتلای اسلام ناب محمدی و برپایی تمدن اسلام حقیقی باشیم ...