یادداشت‌های احمد کریمی

جمله عمیق "به مذاکرات خوشبین نیستم" را با خرج کردن حدود 5 الی 6 سال از عمر گرانمایه دولت و مردم، با آزمون و خطایی پر هزینه تجربه کردند و "نه جنگ می شود و نه مذاکره می کنیم" را دارند با چشم های خودشان می بینند؛ می بینند آمریکای عربده کش که با ناوهای عظیم و غول پیکرش مثل شیر می غرید، مثل گربه ای بیچاره و زبون به ساحلی امن پناه برده و حالا و بعد از گنده‌گویی های جنگی، درِ باغ سبز مذاکره را دوباره نشان می دهد!

همین حرف های به ظاهر کوچک اما عمیق که پشت آن دنیایی معرفت، تجربه و فهم نهفته است، در حوزه های دیگری چون مسائل اقتصادی نیز بارها و بارها بیان شده است، اما وقتی گوشی برای شنیدن و زمینه ای برای فهم و توان مدیریتی برای به میدان آمدن نباشد، می شود همین وضعیت تاسف باری که مردم به واسطه برخی از مدعیان سیاست و مدیریت درگیرش شده اند...

شاید این روزها دیگر زیاد هم به صلاح نباشد حرف های رهبری ملاک عمل قرار گیرد! شاید زمان عمل کردن به این نکات و بیانات عمیق برای برخی از محاسبه‌گران سیّاس گذشته باشد؛ اما ایمان داریم که هر روزی دقت نظر رهبری در مسائل به کار گرفته شود، رشد ما شروع خواهد شد، و همان توانی که خرج مقصر جلوه داده رهبری می شود، اگر پای عمل مفید و خالصانه برای مردم و نظام بیاید، نتایجی بس شگفت انگیز را رقم خواهد زد...

ولی دریغ از کمی تعقل، دریغ از کمی فهم و دریغ از کمی معرفت ...