یادداشت‌های احمد کریمی

بالا رفتن دست امیرالمومنین علیه السلام در غدیر، بالا بودن دست خداست در هدایت جریان حق به سمت و سوی پیروزی بزرگ؛ که همان نهادینه شدن حکومت الله بر زمین به واسطه حضرت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است. بی شک خداوند می خواست حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه، در روزهایی که نقطه عطف تاریخ دین و دیانت در زندگی بشر بود، مورد سوال نعمان بن حارث فهری قرار گیرد که ای پیامبر، اعلام ولایت علی، آیا از جانب تو بود یا از جانب خدا؟! و حکایت مخالفت وی به عنوان اولین مخالف جریان غدیر خم و عذابی که بر وی نازل شد، در تاریخ ثبت شود. این یعنی دست خدا بالاتر از دست هر کس و هر جریانی است که مخالف خواسته او باشد. غدیر بر عرصه تاریخ پیش می تازد و همه دشمنان خود را ذلیل می کند و این یعنی هر چه به این نور مقدس نزدیک تر شویم، از سیاهی سقوط به لجنزار بدبختی در امان هستیم. همان چیزی که رسول اکرم، دستورش را در همان واقعه داد، که عقب افتاده ها برسند و جلو افتاده ها برگردند، تا همه همراه علی شوند. حکایت ایستادگی جریان غربی در مقابل ما نیز به همین شکل است. تحت لوای غدیر و زیر سایه دست امیرالمومنین علیه السلام، هر چه خلوص خود را بیشتر کردیم و هر چه با علی علیه السلام و ولایت او همراه شدیم، راه نجات از گرفتاری بیشتر برایمان باز شد و هر چه از این جریان مقدس به سمت دشمنان امیرالمومنین علیه السلام دور شدیم، بیش از پیش دچار مشکل شدیم، که نمونه آن را در دوران کدخدا محوری برخی از آقایان به وضوح دیده و هنوز هم از عواقب آن در خسارت و سختی هستیم. جریان غدیر خم و اتفاقات بعد از آن که منجر به کنار زدن صاحب اصلی حکومت اسلامی از جایگاهش بود، شاید به مقیاس های بسیار کوچک در بین ما نیز اتفاق افتاده باشد، که همین شده سرچشمه مشکلات ریز و درشتی که از حل آنها عاجز مانده ایم؛ و چاره کار در بازگشت به آرمان غدیر خم است ولا غیر.