یادداشت‌های احمد کریمی

اگر توی زندگی، شخصیت کاریکاتوری دارید و بُعدی از ابعاد شخصیتی شما بیش از دیگر ابعاد مورد توجه و ابعادی را رها کرده اید بدانید روح و روان و جسمتان تحت‌الشعاع این روند از زندگی‌ست!

زیاد به تفریح پرداختن و کار را رها کردن، زیاد به خواب رفتن و بیداری را رها کردن، زیاد به مال اندوزی پرداختن و دیگر ابعاد را رها کردن و دیگر مصداق هایی که می توان این جا نام برد که از حوصله متن خارج است؛ اینها یعنی زندگی ما در بخشی پررنگ و بزرگ و در بخشی کوچک و کمرنگ است، دقیقاً مثل کاریکاتوری که گوش کوچک و دماغ بزرگ دارد و ...

حالا فکر کنید این کاریکاتوری زندگی کردن، از زندگی شخصی بیرون بیاید و یک آدم مسئول را دچار کند؛ یعنی یک شخحصیت موثر بر ارکان و شاخه های زندگی مردم که تصمیم هایش رشد می دهد یا منکوب می کند، دچار این بزرگی و کوچکی و تندی و کندی شود! آن موقع دیگر نباید به حال خودش دل سوزاند که باید به حال همه زیرمجموعه او نیز متاسف بود.

شاید در رده مسئولین نظام کسی را مثل رهبری انقلاب دارای تعادل در گرایش ها، صحبت ها، نظرات و تصمیمات و فرامین نتوان یافت، اما دیگر مسئولین را با شدت و ضعف هایی باید در همان رده کاریکاتوری دسته بندی و تقسیم کرد؛ که نمود تصمیمات اجرایی در همه سالهای گذشته نیز بر همین مبنا بوده.

در این متن خصوصاً می خواهم به موضوع فرهنگ در جامعه اشاره کنم که دقیقاً در کاریکاتور، همان قسمت کوچک و کمرنگی است که حتی تاکیدات و اشاره های فراوان رهبری برای پررنگ کردن آن در مسئولین - حتی مسئولین فرهنگی کشور - نتیجه موثری نداشته و انگار این بخش شدیداً متاثر از سیاست و اقتصاد به فراموشی سپرده شده است؛ حتی همان مانورهای سالیانه نمایشگاه کتاب و همایش های منفعلانه به ظاهر فرهنگی هم به نوعی تحت تاثیر همین مسائل، تاثیر درستی در حوزه فرهنگ نمی گذارند! و همه ما با چشم خود می بینیم که جامعه دقیقاً متاثر از همین فضا، به کجا که نمی رود!

جامعه‌ی امروز، هوای مناسبی از نظر فرهنگی تنفس نمی کند و نیاز به تغییرات اساسی در این حوزه دارد، وگرنه خداوند چک سفیدی برای اجرایی نکردن آیه «إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم» به ایرانی ها نداده است و قرار هم نیست در ظرف آلوده، مطاع مطهر و پاکی چون اسلام را نگه دارد؛ و طبق سنت های الهی نیز آن را به اهلش واگذار می کند!