یادداشت‌های احمد کریمی

داعشی می‌تواند یک ریش‌درازِ m16 به‌دست باشد، می‌تواند یک خوش‌تیپِ جزوه و کتاب به دست باشد! داعشی یک فحش یا بد و بیراه نیست که به آدم‌های تند و خشن که آدم آتش می‌زنند اطلاق شود، یا به کسانی که شیشه سلف را پایین می‌آورند تا دو قاشق برنج با یک پیمانه شهوت همجواری و هم‌آغوشی با جنس مخالف را کوفت کنند! داعشی یک تعریف از حماقت و بی‌شعوری است، به همین صراحت و به همین بی‌آلایشی؛ و به نظرم آدم‌هایی که داعشی هستند از این کنایه و صفت و پسوند و دنباله و تعریف بدشان نمی‌آید. حداقل در وجود خودشان با این کلمه صریح و تند احساس نزدیکی می‌کنند، هرچند در عیان فحاشی کنند و هزارتا رویش بگذارند و حواله منتقدان خود کنند.

...اما بعد...

فقط خون شهدایی مثل مجید شهریاری، علی‌محمدی، وزوایی، مصطفی احمدی‌روشن و ده‌ها شهید دانشگاه صنعتی شریف و دیگر دانشگاه‌ها جواب تفاله‌های فکری مریم رجوی و رضا یک‌چهارم پهلوی را خواهد داد و روزگار ثابت خواهد کرد این را، ان‌شاءالله...