یادداشت‌های احمد کریمی

این ها که در پی می آید، از قلم سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی است:

کربلا را تو مپندار که شهریست در میان شهرها و نامی است در میان نام ها. نه، کربلا حرم حق است و هیچ کس را جز یاران امام حسین(ع) راهی به سوی حقیقت نیست...

کربلا، ما را نیز در خیل کربلاییان بپذیر. ما می آییم تا بر خاک تو بوسه زنیم و آنگاه روانه دیار قدس شویم...(کتاب گنجینه آسمان)

...

و دوباره شوری در آفاق افتاده است و فرشتگانِ خدای سیدالشهدا(ع)، بر یاران سیدالشهدایی(ع) امام عصر(عج) نظر می افکنند و در دل هزاران بار بر این عشق استوار غبطه می خورند...

عشقی که فراخور تبعیتش، طی الارض نیست، نه بالی و نه پروازی، پاهای تاول زده‌ایست بر روی جاده های خشن و پینه بسته عراقِ زخم خورده، در رسیدن به بهشت حقیقی آزادگان و عاشقان حق و حقیقت...

و این چه عشقیست که تو را باید کیلومترها دنبال خود با پای پیاده بکشاند و در دل شادت کند، و روحت را جلا دهد...

حسین(ع) امروز هم در کربلاست و منتظر یاران با وفای خویش، تا آغوش به رویشان باز کند و مورد عنایت قرارشان دهد...

و این ما هستیم که مست از می دیدار یار، حتی پس از صدها سال، باز هم به ندای هل من ناصر ینصرنی امام غریب لبیک می گوییم...

باشد که در خاموش و روشن چراغی تعیین کننده، رهاکننده جبهه حق نباشیم و خلاف ادب نکنیم و حسین(ع) را، به خواست خدای بزرگ، عاشقانه و خالصانه دیدار کنیم...

راهی سرزمین مقدس کربلا هستم و نیت و هدفم، نائب الزیاره بودنِ همه عشاق کربلا است، چه آنها که زنده اند و دلتنگ حرم یار، چه آنها که بر این عشق ماندند و اکنون آن را با خود به گور برده اند...

نیت زیارت کنید لطفاً...